Need For Speed Unbound İnceleme

Need For Speed Heat’e verilen desteğin beklenmedik bir şekilde sona ermesi ve oyundan sorumlu stüdyo Ghost Games’in kapanmasıyla yaşanan karışıklığın ardından seri yeniden Criterion ekibinin eline geçti. 2015 yılında çıkış yapan Need For Speed ile ortaya konan fikirlerin gelişiminde “sadece” bir sonraki aşamayı temsil ediyor.

Chicago’dan esinlenerek modellenen Lakeshore şehrinin sokaklarına gösterişli arabasını kaybeden ve sahipliğini geri kazanmak için yasadışı yarışlarda sıfırdan tırmanmak zorunda kalan hevesli bir sürücü rolünü üstleniyoruz. Oyunda sunulan hikâye, bence oyunun en az başarılı unsuru. Her ne kadar yapmacık olan temel hikâyenin kendisi düzgün olsa da oyun NPC’lerle çok düşünülmemiş diyaloglar da içeriyor.

Senaristler, iktidarın yozlaşması, sokak çetelerinin kavgaları ve ayrımcılık gibi oldukça ciddi konuları hikâyeye dahil etmeye çalışmışlar. Ancak, tüm bunlar belirgin bir şekilde ‘yumuşatılmış’ bir şekilde sunuluyor ve bu da her şeyin son derece tutarsız ve çocukça görünmesine neden oluyor. Buna bir de rapçi A$AP Rocky’nin düzenli olarak görünmesi ekleniyor, ancak kendisi hikâyede önemli bir rol oynamıyor ki bu utanç verici.

Kariyer modu, serinin önceki bölümlerinde gördüğümüzden belirgin bir şekilde yenilenmiş. Yeni ana görevlerin kilidini açmak için itibar puanı kazanmanın yerini bir takvim ekranı aldı. Oyunun hikayesi birkaç hafta boyunca sürüyor ve her biri aynı şablonu takip ediyor: her Cumartesi önemli bir şampiyona var ve aracımızı düzgün bir şekilde hazırlamak ve giriş ücretini ödemek için para toplamak için altı günümüz var.

NFS Heat’ten bildiğimiz gündüz ve gece sistemi geri dönmüş ve bu sayede gece yarışları da yapılabiliyor. Ancak bu kez, günün saatlerini serbestçe değiştirme seçeneğimiz bulunmuyor. Bunun yerine, her gün ve her gece sokağa çıkıyoruz, bu arada arabada modifikasyonlar yapmak ve kazandığımız parayı güvence altına almak için bir atölyeye gidiyoruz, aksi takdirde tutuklanırsak polis tarafından elimizdeki bütün paraya el konuluyor.

Her şey iyi dengelenmiş bir aldığınız riske göre ödül veren bir sisteme dayanıyor. Bir gün içerisinde çok fazla yarış yaparsanız, polisin sizin üzerinizdeki odağı artıyor, dolayısıyla polisler size karşı daha sert davranmaya ve daha hızlı araçlar kullanmaya başlıyor (buna helikopter ve yol barikatları da dahil). Yani, bu sistem sayesinde oyuncuların herhangi bir yarışa katılmaya değer olup olmadığa karar vermesi sağlanıyor.

Yarışlar eskiden olduğu gibi haritaya dağılmış değiller, bunun yerine şehirde mevcut olan yarışlardan birini seçebileceğiniz birkaç “sürücü buluşma noktası” bulunuyor. eni bir yarışma türü olan Blast, eğer oynadıysanız DiRT serisinden bilebileceğiniz “Gymkhana”‘yı anımsatıyor, yani kayma yarışması ile piste yerleştirilen nesneleri parçalamanın bir kombinasyonu.

Tek oyunculu hikâye daha doğrusal hale gelmiş ve tamamlanması yaklaşık 15 saat sürmesine rağmen serinin önceki oyunlarındaki kadar sıkıcı gelmiyor. Bazı aktiviteler ve yan görevler da kaldırılmış bunun yerine ara sıra isteğe bağlı bir görev, haritanın etrafına dağılmış yan mücadeleler ve üç tür ganimet içeren bir telefon çağrısı alıyoruz.

Rakiplerin yapay zekâsı övgüye değer. Çok iyi kurgulanmış ve botlarla karşı karşıya olduğumuzu hissetmiyoruz. Rotadan çıkabiliyorlar, rastgele bir araçla çarpışabiliyorlar ya da başka hatalar yapabiliyorlar. Aynı şey bize karşı çeşitli manevralar yapmaya çalışan ve hareketlerimize hızlı tepki veren polisler için de geçerli. Bunun istisnaları barikatlar ve dikenli tuzaklar; bunlar kelimenin tam anlamıyla her yerde karşımıza çıkıyor.

Need For Speed Unbound, serinin araç çeşitliliği geleneğini devam ettiriyor.

Oyunda aslına sadık kalınarak yeniden tasarlanmış 143 araç yer alıyor, ancak serinin emektarları oldukça büyük bir deja vu hissi yaşayacaklar. Araçların çoğu doğrudan serinin önceki oyunlarından alınmış ve sadece bir avuç yeni araç var. Görsel modifiyeler de değişmemiş, ancak çoğu araçta artık daha fazla sayıda özelleştirilmiş gövde parçasına erişim var.

Sürüş mekanikleri önemli ölçüde geliştirildi. Arabalar artık komutlarımıza daha iyi yanıt veriyor ve Heat veya Payback’te olduğundan çok daha fazla kontrol sahibi olduğumuzu hissediyoruz. Yeni olan, aynı anda kullanabileceğimiz iki ayrı özellik. Birincisi serinin tüm oyunlarından aşina olabileceğiniz nitro, ikincisi ise yolda riskli manevralar yaparak dolduruluyor ve anında bize önemli ölçüde hızlanma sağlıyor.

Need for Speed Unbound’un en tartışmalı unsuru olan sanat tasarımından bahsetmenin zamanı geldi. Karikatürize karakter modelleri ve karikatürize özel efektler özellikle dikkat dağıtıcı değil ve bu konuda hiçbir şikâyetim bulunmuyor. Ayrıca oyunun gençlik atmosferine oldukça iyi uyum sağlıyorlar. Sadece bu fikrin daha fazla geliştirilmiş olmasını dilerdim. Örneğin, ara sahneler animasyonlu bir çizgi roman şeklinde gerçekleştirilseydi veya tüm oyun hücre gölgelendirme grafikleriyle (Auto Modellista tarzında) yapılsaydı çok daha iyi görünebilirdi.

Oyunun müziklerine baktığımızda, ağırlıklı olarak hip-hop ve elektronik müziğin sınırlarında gezinen parçalarla karşılaşıyoruz. Birçok parçanın akılda kalıcı olduğunu ve oyunla geçirdiğim zamanın ardından Spotify çalma listeme girdiklerini itiraf etmeliyim.

Son olarak, oyunun optimizasyonunu övmem gerekiyor. Oyunun önerilen gereksinimlerini ideal bir şekilde karşılayan bilgisayarımda, oyun varsayılan grafik ayarlarında ve 1080p çözünürlükte saniyede sabit 60 kare hızında çalıştı. Oyun sırasında herhangi bir büyük hata, performans düşüşü veya program çökmesi yaşamadım.

Bu inceleme, Electronic Arts tarafından ücretsiz olarak sağlanan inceleme kopyasına dayanmaktadır.

En güncel oyun haberleri için Instagram, Twitter ve Google Haberler üzerinden Oyun Dijital’i takip edebilirsiniz. Ayrıca, fikirlerinizi yorumlar kısmından diğer okurlarımızla paylaşabilirsiniz.