Funko Fusion İnceleme

Eğer kitaplıklarınızda dizili duran Funko Pop figürler artık size yetmiyorsa ve bu minik karakterlerin dünyasına daha da yakından bakmak istiyorsanız Funko Fusion tam size göre. Fakat bana sorarsanız bu dünyaya adım atmadan önce uzun zamandır oynamayı ertelediğiniz LEGO oyunlarına bir şans vermeniz iyi olabilir.

Zira Funko Fusion, LEGO oyunlarından esintiler taşısa da onlardan çok daha sınırlı bir deneyim sunuyor ve sonuç olarak aklımızda “Daha iyisi varken neden bunu oynayayım?” gibi bir soru beliriyor.

Funko Fusion, Elindeki Franchise’ları İyi Değerlendirememiş

Tıpkı ilham aldığı LEGO serisi gibi Funko Fusion da pek çok popüler franchise’ı bir araya getiriyor: Battlestar Galactica, The Umbrella Academy, The Thing, Scott Pilgrim vs. The World, Jurassic World gibi isimler oyunda yer verilen eserlerden yalnızca birkaçı. Aslında Funko Fusion’un belki de en güçlü noktası burası olabilirdi: Bir sürü farklı seriye dokunabilecek kadar güçlü bir koleksiyon ürününden bahsediyoruz sonuçta. Ancak oyunun kafası öyle karışık ve varmak istediği nokta o kadar belirsiz ki bu çeşitlilik de bizi bir yere götüremiyor ne yazık ki.

Her bir dünya, ilgili franchise’ın ruhunu yansıtmayı hedefleyen 5 farklı seviyeden oluşuyor. Örneğin, The Thing dünyası bir korku oyunu havası verirken Battlestar Galactica üçüncü şahıs nişancı tadı vermeye çalışıyor. Scott Pilgrim vs. The World ise filmdeki pek çok detaya ve göndermeye ev sahipliği yapıyor. Oyundaki tonlarca franchise içerisinden yalnızca 7 tanesinin dünyasına girebiliyoruz, geri kalanlar franchise’lar için ise ya bir tek seviye oynayabiliyor ya da sadece karakteri açabiliyoruz. Bu da oyunun reklamlarında bol bol gösterilen Back to the Future dünyasının önemini azaltıyor zira tahmin edebileceğiniz sürece o da Funko Fusion’da pek üzerinde durulan bir evren değil.

Oyunda yer alan franchise’ların tamamı şöyle: Jurassic World, Back to the Future, JAWS, The Thing, Chucky, Battlestar Galactica, Hot Fuzz, The Umbrella Academy, Five Nights at Freddy’s, He-Man Masters of the Universe ve Invincible. Her ne kadar bütün dünyalara aynı şekilde özenilmediği belli olsa da her biri için birbirinden tatlı easter egg’ler konması arada bir yüzünüzü güldürüyor, bunu da belirtmeden geçmemek lazım.

Her bir dünyada o seriye ait dört karakterden birini seçerek ilerliyorsunuz. Oynarken keşke farklı karakterlerle farklı şeyler yapabilseydim diye düşündüm ve geliştiriciler de sesimi duymuş olacaklar ki The Umbrella Academy bölümünde karakterlerin farklı güçlerinden faydalanarak farklı bulmacalar çözebilmemiz sağlanmış. Keşke diğer dünyalarda da benzer bir hareketlilik görebilseydik ancak ne yazık ki oyunda yer verilen dünyaların geri kalanları da başlangıçta belirttiğim kafa karışıklığından nasibini almış gibi gözüküyor.

Keşif Yapmak Keyifli Değil

Funko Fusion boyunca her bir dünyanın son derece sınırlı haritasında gezinirken yolumuzu bulmaya çalışıyor, oyunun bize hakkında yetersiz ipuçları verdiği bulmacaları çözüyoruz. Bazen bir kapının kilidini açmak için bir sürü farklı odayı gezip şalterler indiriyoruz, bazen de çeşitli yerlere gizlenmiş sandıkları bularak içerisinden anahtar çıksın da otomatlara götürüp işimize yarayan bir alet edinelim diye uğraşıyoruz.

Tüm bunları yaparken Funko Fusion sanki oyuncunun elinden tutsa mı tutmasa mı karar verememiş gibi hissettiriyor. Nitekim bazı noktalarda herhangi bir NPC bize bir konuşma baloncuyu aracılığıyla ne yapmamız gerektiğini söylerken bazen kendimiz yolumuzu buluncaya kadar dolaşıyor, bir yerleri yakıp yıkıyoruz. Sonuç? Etrafta amaçsızca dolanmak ve bir şeyleri şansa keşfetmek.

Üstelik dünyalardan bazıları diğerlerinden daha büyük olmasına rağmen hiçbirinde navigasyon olmaması da arada bir sabrınızı yokluyor. Örneğin Jurassic World dünyası diğerlerine kıyasla daha büyük olmasına rağmen oyun hiçbir referans noktası sunmuyor ve dolayısıyla sürekli geçtiğimiz yerlerden tekrar ve tekrar geçmek zorunda kalıyoruz.

Bir örnek daha: The Umbrella Academy bölümünün bir kısmında odadan odaya gezip kırmızı parlak şalterleri bulmamız gerekiyor fakat oyun bize daha önceden hangi odaya girdiğimize dair pek bir ipucu sunmuyor. Bu arada tam olarak bu seviyede arka planda tekrar ve tekrar çalan Sinnerman şarkısı da öyle bir kabak tadı verdi ki o şarkıyı bir daha zevkle dinleyebileceğimi sanmıyorum.

Navigasyon eksikliğinin her zaman kötü bir şey olduğunu düşünmüyorum. Örneğin açık dünya oyunlarında kendimi çoğunlukla geçtiğim yerleri incelerken değil, kırmızı bir ünlemi takip etmek için köşedeki küçük haritayı izlerken buluyorum. Nitekim oyunu bitirsem de dünyasına aşina olmuyor, sağıma soluma bakmadan bitiriyorum. Ancak Funko Fusion’un çevresel tasarımına bakınca böyle bir lükse sahip olduğunu da düşünmüyorum zira kendimize referans olarak alabileceğimiz pek bir şey bulunmuyor.

Bu arada oyunun çıkışı esnasında ses getiren performans problemlerinden neredeyse hiçbirini yaşamadığımı da eklemem gerek. Yalnızca bir adet büyük bir bug karşıma çıktı: Jurassic World‘de bir takip görevinde yanıma almam gereken dinazorlardan dördünü de almış olmama rağmen oyunun bunu algılamamasıydı. Dolayısıyla o seviyede ilerleyemedim ve yeniden başlamak zorunda kaldım. Gerçekten rahatsız edici bir durum olsa da oyuna getirilen patch’ler sayesinde, önceki haline kıyasla epeyce iyileştirildiğini söylemek de mümkün.

Boss Savaşları: Kopyala, Yapıştır

Tüm bunlara rağmen bazı bölümlerin cidden keyifli olduğunu söylemeliyim. Örneğin Scott Pilgrim vs. The World’de çeşitli noktalara amfi kurup gitarımızın gürültüsüyle düşmanları alt ettiğimiz sekans, benim için o dünyanın en keyifli göreviydi. Oyunun özünde bir potansiyel olduğunu da tam burada anladım. Belki de bunca franchise’ı tek bir oyuna sıkıştırmak yerine 3-4 tanesine odaklansa ve her biri için farklı bir deneyim sunsa Funko Fusion sahiden de LEGO yerine sağlam bir alternatif olabilirdi.

Boss savaşları arasındaki çeşitliliğin de pek başarılı sağlandığı söylenemez tabii zira birçok boss için aynı saldırı örüntüsü geçerli oluyor. En başta bize birbiri ardına ateş ediyor, sonra bir sürü mob çağırıyor, sonra da zeminden yayılan bir saldırı gönderiyorlar. Eh, biz de zıplayıp saldırıdan kaçıyoruz. Dolayısıyla örüntüyü çözmek de epey kolay oluyor. Elbette Funko Fusion’dan yirmi dakikalık vurmalı kurmalı bir boss savaşı sekansı beklemiyorum fakat birbirinin klonu olan 5 farklı figürü aynı şekilde alt etmek de oyundan aldığım keyfi ciddi derecede baltaladı, bunu da belirtmeden geçemeyeceğim.

Üstelik boss savaşları sırasında oyun çok büyük bir günah da işliyor: Bazen öyle bir noktada araya cutscene giriyor ki savaşın doruk noktasında hissetmemiz gereken o zafer duygusunu, adeta bir çocuğun elinden oyuncağını kapıp gidermiş gibi yok ediyor. 

Hazır cutscene’lerden bahsetmişken bir de Funko figürlerinin en zayıf noktalarından bahsedelim: Bu koca kafalı figürlerin ağızları yok, dolayısıyla mimikler çok kısıtlı. Suratlarında yalnızca gözler ve kaşlar var. Eski LEGO oyunlarında karakterler konuşmazlardı, hatırlarsınız. Onun yerine mırıldanır, ellerinde levhalar tutar, gözlerini faltaşı gibi açarak inceden espriler yapıp güldürürlerdi bizi. Funko figürleri ise bunların hiçbirini yapmıyor veyahut yapamıyor, dolayısıyla oyundaki mizahı anlamak veya hikayeyi takip etmek de zorlaşıyor. 

Hedef Kitle Kim?

Oynanıştaki eksikliklerin ve genel olarak tatsızlığın yanı sıra oyunun tonu da epey kafamı karıştırdı açıkçası. Başlangıçta Funko Pop figürleri genelde yetişkinlere hitap eden koleksiyon ürünleri oldukları için biraz daha yetişkinlere yönelik bir deneyim beklemiştim fakat oyun yetişkinlere hitap edemeyecek kadar tatsız tuzsuz bir hikaye anlatım şekline sahip.

Çocuklara yönelik olduğunu kabul edersek işler daha da sarpa sarıyor zira hangi çocuk He-Man, Battlestar Galactica veya Chucky gibi filmlerdeki göndermeleri yakalayabilecek ki? Üstelik bulmacaların büyük bir çoğunluğu, çocuklar için yeterince bariz değil diye düşünüyorum. LEGO’nun belki de en iyi tutturduğu nokta her yaştan insana hitap edebilmesiyken Funko Fusion, bu noktada da ne yazık ki sınıfta kalıyor.

Gidişat Kötü, Peki Ya Final?

Sonuç olarak Funko Fusion, oldukça büyük bir potansiyele sahip olmasına rağmen bunu yeterince iyi kullanamıyor. Tekrar eden seviyeler, sıkıcı oynanış dinamikleri ve hedef kitlesi konusundaki belirsizlikler, oyunun cazibesini uzun vadede azaltıyor.

Yine de LEGO tarzı oyunlar ilginizi çekiyorsa ve Funko Pop figürlerinin dünyasına adım atmak istiyorsanız bu oyuna bir şans verebilirsiniz. 10:10 Games’in gelecekte çok daha iyi Funko oyunları yapacağına inanmak istiyor, bu oyunu da bir nazar boncuğu olarak kabul ediyorum.

En güncel oyun haberleri için Instagram, Twitter ve Google Haberler üzerinden Oyun Dijital’i takip edebilirsiniz. Ayrıca, fikirlerinizi yorumlar kısmından diğer okurlarımızla paylaşabilirsiniz.